تأثیر تمرینات ورزشی با شدت های مختلف بر تغییرات فعالیت انفجار تنفسی و تعداد نوتروفیل ها

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت بدنی با شدت های مختلف (کم، متوسط و زیاد) بر تغییرات انفجار تنفسی و تعداد نوتروفیل ها در جودوکاران دانشگاهی بود. بدین منظور 10 نفر از جودوکاران دانشگاه شهید بهشتی، که حداقل 6 ماه تمرینات جودو داشتند، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. میانگین سن، قد، وزن، دمای بدن، فشار خون سیستول، فشار خون دیاستول و شاخص توده بدن آزمودنی ها به ترتیب برابر با 66/1 ± 70/23 سال، 98/4 ± 10/176 سانتی متر، 89/9 ± 80/75 کیلوگرم، 29/0 ± 70/36 درجه سیلیسیوس، 24/0 ± 99/11 میلی متر جیوه، 25/0 ± 80/7 میلی متر جیوه و 15/2 ± 40/24 کیلوگرم بر مجذور متر بود. پژوهش حاضر جزء پژوهش های نیمه تجربی است. برای اجرای تحقیق، آزمودنی ها در هفته اول با شدت کم (45% ضربان قلب بیشینه)، به مدت 60 دقیقه بر روی تردمیل دویدند. قبل و بلافاصله بعد از تمرین از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون های t وابسته و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در نرم افزار 5/11 spss استفاده و سطح معنی داری ?=0/05 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی با شدت متوسط و زیاد باعث افزایش معنی داری تعداد نوتروفیل ها شد (05/0?p). همچنین فعالیت بدنی با شدت زیاد تاثیر معنی داری بر فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل ها داشت (05/0?p). اما افزایش فعالیت انفجار تنفسی بر اثر فعالیت بدنی با شدت های کم و متوسط معنی دار نبود (05/<0p). در ارتباط با مقایسه ی تاثیر فعالیت بدنی با شدت های مختلف بر تعداد نوتروفیل ها و فعالیت انفجار تنفسی نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/<0p).